Na tarde do día 26 de decembro, á mesma hora que hai 50 anos, o templo parroquial da Soidade en O Castro de Vigo, acollerá unha eucaristía de acción de grazas conmemorando o cincuentenario do inicio das súas actividades pastorais. O bispo da diocese, Luís Quinteiro Fiuza, presidirá a concelebración á que, dadas as restricións sanitarias, só poderá acudir un reducidísimo número de fieis invitados. A continuación, ás 19 horas do mesmo día, o párroco presidirá outra celebración, tamén co aforo limitado ao terzo da capacidade do templo.
Ademais destas eucaristías, encomendando con gratitude aos pioneiros da parroquia, as numerosas actividades previstas reducíronse á proxección de varios vídeos sobre a historia da parroquia na Biblioteca “Eijo Garay” , sita baixo o templo, así como á exposición dunha artística maqueta do templo, elaborada con poliespán e minuciosamente realizada por Ramón González González. Tamén se exhibirá o retrato ao óleo de Eijo Garay, propiedade da catedral tudense, e que a parroquia mandou restaurar, como mostra de gratitude a quen doou á diocese tanto o que agora é templo da Soidade como a súa Casa Reitoral. A circunstancial restauración do cadro, que se atopaba moi deteriorado, supuxo ademais o achado da súa verdadeira autoría, porque resulta ser obra do afamado pintor ponteareán, Antonio Medal Carrera. A sinxela exposición e proxeccións estarán visitables diariamente de 18 a 20 horas nos días laborables e despois das misas nos festivos.
Ademais das actividades habituais en calquera parroquia, como son as catequeses, as celebracións sacramentais e a atención caritativa aos máis necesitados, esta parroquia promove singularmente a formación teolóxica e cultural a través dos coñecidos “Coloquios na Soledad”, a convivencia e a amizade a través de excursións, romarías e viaxes, así como os concertos musicais ou visita a exposicións e museos.
Un templo singular
O territorio da Parroquia da Soidade sitúase no Castro e os seus arredores, no territorio comprendido entre a baixada de Praza de España cara á avenida de Hispanidade e volvendo por esa rúa e asumíndoa volve por Marqués de Alcedo e Manuel Olivié á Praza de España. Ten aproximadamente uns 14.000 habitantes e o seu párroco actual é desde hai 25 anos Alberto Cuevas Fernández. O templo parroquial construíuse entre 1957 e 1963, por iniciativa do seu propietario o prelado vigués, Mons. D. Leopoldo Eijo Garay, que entón era Bispo de Madrid-Alcalá e “Patriarca das Indias Occidentais”. É obra do seu amigo o arquitecto Antonio Cominges. Como Mons. Eijo Garay morreu en 1963 sen inaugurarse o templo, que el xa doara á diocese, dedicaríase ao culto ao ser convertido en igrexa parroquial desde o 26 de decembro de 1970.
Obras de Vicente Xeonllo reunidas
A esa época do arranque como Parroquia (1970) pertencen as esculturas da Virxe da Soidade e as estacións do Vía Crucis, obras do famoso artista valenciano Vicente Xeonllo Zanón. Tamén son súas as do Baptisterio e os 12 Apóstolos, que non estaban nin nesta igrexa nin así dispostas, e colocáronse na última remodelación do presbiterio, no ano 2004, baixo as directrices do arquitecto Francisco Castro Nieto.
Un retablo destes tempos
Non poucos destacaron o atrevemento de cambiar o estilo de “panteón funerario” que antes presentaba o templo no seu interior e fíxose del “unha igrexa moderna, sinxela e acolledora”. Tamén se encomia o que o moderno retablo fose realizado con materiais do noso tempo – ferro, luces e cristal– para representar a décimo quinta estación do Vía Crucis e a sétima dor da Virxe: “María ao pé da Cruz agarda a Resurrección”. Deste xeito “o retablo” convértese en colofón das estacións do Vía Crucis, e da doloroso Vía Matris da Virxe. Xunto coa pila bautismal destaca o Sagrario mosaico ao máis puro estilo bizantino, obra do excelente mosaista dominico P. Juan Bernardo García.
As Vidreiras: seis dores e dous amores
A luminosidade do templo débese á 10 devotas vidreiras fabricadas pola empresa viguesa “A Belga” e recollen seis de “os sete dores da Virxe” máis os “dous amores” de Mons. Eijo Garay”: o Cristo da Vitoria e a Asunción de María, patroa desta cidade. Noutras dúas vidreiras aparecen S. Pío X, o Papa que lle nomeou Bispo e o escudo episcopal do “señor Patriarca”, como cariñosamente chamábase en Vigo a Mons. Eijo Garay.
