A Igrexa celebra o domingo 19 de marzo, solemnidade de San José, o Día do Seminario, este ano co lema «Levántate e ponte en camiño». A Subcomisión Episcopal para os Seminarios elaborou os materiais para apoiar a celebración desta Xornada, que cada ano preséntase como unha ocasión para pedir, dar grazas e mostrar a nosa proximidade cos seminaristas, os seus formadores e as vocacións sacerdotais.
«Levántate e ponte en camiño», lema deste ano
Na reflexión teolóxica que se inclúe entre os materiais do día do Seminario deste ano, explícase que o lema de esta xornada, «Levántate e ponte en camiño», recolle unha das expresións máis repetidas na Sacra Escritura, «Levántate». Xunto coas palabras de Xesús, «Eu son o camiño».
A expresión «Levántate», matiza este texto, reflicte que a historia da salvación é «unha permanente insistencia por parte de Deus en levantar ao home que, unha e outra vez, cae e apártase do proxecto de vida que Deus ofrécelle». Por iso, «a caída non é definitiva. O definitivo é a graza que rexenera e salva, é a presenza do Señor que levanta, que pon en pé, que nos anima a reemprender o camiño con novos bríos, con novas forzas».
Nesta reflexión, convídase a percorrer o ministerio público de Xesús con atención para descubrir que «o Señor se inclina ante aquel que está prostrado para dicirlle unha palabra de vida e poñelo en pé, para restituírlle na dignidade que perdera». El «perdóanos, cúranos, levántanos para que tomemos conciencia de quen somos en realidade» pois «coñecer ao Señor é o camiño máis curto e máis rápido para coñecernos a nós mesmos, non só co que dan de si as nosas forzas, senón desde a luz que nace do encontro co Señor».
Estamos chamados a percorrer un camiño
Pero, ademais, «estamos chamados a percorrer un camiño, a levar adiante a peregrinación da fe, a correr na carreira» sabendo que camiñamos porque coñecemos a Xesús, que nos dixo: «Eu son o camiño».
La Sagrada Escritura e a historia da Igrexa, sinala, están repletas de testemuños de homes e mulleres que «tomándose en serio a chamada do Señor abandonaron a comodidade dunha vida quizá máis segura, e lanzáronse polos camiños do mundo deixándose guiar polo Señor». Entre eles, propóñense dous modelos de crentes «que se puxeron en camiño e cuxas vidas iluminan as nosas: santo Paulo e santo Ignacio de Loyola».
O texto conclúe agradecendo que Deus Padre, no seu Fillo, «chamounos a vivir sempre co corazón levantado» e que «nos deu a cada un unha vocación preciosa na súa Igrexa que «terá como horizonte o servizo».
Deus segue chamando, os nosos seminarios están cheos de historias de vida onde é fácil recoñecer a pegada de Deus, a súa voz resoa: «Levántate e ponte en camiño».
